Żukrowski Wojciech

Żukrowski Wojciech. Pisarz, dziennikarz, scenarzysta. Urodził się 14 kwietnia 1916 r. w Krakowie. Studiował w Wydziale Prawa i w Wydziale Humanistycznym UJ, ukończył filologię polską w Uniwersytecie we Wrocławiu. Należał do katolickiej organizacji Odrodzenie. Debiutował na łamach Kuźni Młodych w 1934 r. W 1939 r. walczył m.in. w obronie Narwi pod Różanem i na Lubelszczyźnie. Okupację przetrwał w Krakowie. Żołnierz Armii Krajowej, działacz podziemia kulturalnego. Po wojnie oficer Ludowego Wojska Polskiego, aktywnie włączył się w działalność Związku Literatów Polskich. W latach 1953-1954 korespondent wojenny w Północnym Wietnamie, potem dotarł do Laosu i Chin. Był też radcą kulturalnym ambasady polskiej w Indiach. Związany mocno z Warszawą. Członek zespołu redakcyjnego miesięcznika Widnokręgi, współpracownik dwutygodnika Nowe Książki. Właściwym debiutem książkowym Żukrowskiego był wydany konspiracyjnie w 1943 r. zbiór poetycki Rdza. Pisarski rozgłos przyniósł mu jednak cykl opowiadań o tematyce żołnierskiej i okupacyjnej Z kraju milczenia 1946 r., a zwłaszcza utwór Lotna zekranizowany przez Andrzeja Wajdę. To w tych opowiadaniach ujawniły się znamienne cechy jego pisarstwa: niezwykła plastyczność, ekspresja języka, intensywne przeżywanie i odtwarzanie urody świata, swoboda w kreśleniu sylwetek bohaterów, swoisty liryzm. Osobny rozdział jego pisarskiej twórczości stanowią scenariusze filmowe. Przez lata współpracował z reżyserem Jerzym Passendorferem. Jedną z najgłośniejszych jego książek były Kamienne tablice. Książka wywołała sensację śmiałymi na owe czasy, zmysłowymi scenami miłosnymi. Ewa i Czesław Petelscy nakręcili na jej podstawie film, uznany jednak za nieudany, w przeciwieństwie do literackiego pierwowzoru. Wojciech Żukrowski był też pisarzem dla dzieci. Jego barwne, groteskowo-fantastyczne Porwanie w Tiutiurlistanie czytały chętnie i dzieci, i ich rodzice. M.in. za nią otrzymał od dzieci Order Uśmiechu. W latach 1986-1989 Żukrowski pełnił funkcję prezesa ZLP, a w latach 1982-1988 przewodniczącego polskiej sekcji IBBY. Był także członkiem Pen-Clubu, posłem do Sejmu. Zmarł 26 sierpnia 2000 r. w Warszawie. Nagrody: 1953 r. nagroda państwowa 3 stopnia za powieść Dni klęski, 1954 r. nagroda miasta Wrocławia, 1955 r. nagroda literacka im. Pietrzaka za książkę Dom bez ścian„, 1961 r. nagroda literacka 2 stopnia Ministra Obrony Narodowej za powieść Skąpani w ogniu, 1965 r. nagroda zespołowa 1 stopnia Ministra Kultury i Sztuki za scenariusze, 1967 r. nagroda literacka im. Pietrzaka za powieść Kamienne tablice, 1969 r. nagroda 1 stopnia Ministra Kultury i Sztuki, 1976 r. Order Budowniczych Polski Ludowej, 1976 r. nagroda miasta Warszawy, 1977 r. nagroda Prezesa Rady Ministrów, 1978 r. nagroda państwowa 1 stopnia, 1988 r. nagroda specjalna Ministra Obrony Narodowej, 2000 r. nagroda literacka im. Władysława St. Reymonta.

Źródła:
– http://www.zukrowski.inf.pl/
– https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=11967
– https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_%C5%BBukrowski