Szeptycka Zofia
Szeptycka Zofia; właściwie: Zofia Ludwika Cecylia Konstancja z Fredrów Szeptycka. 21 maja 1837 r., zm. 17 kwietnia 1904 r.: polska malarka i pisarka, córka komediopisarza Aleksandra Fredry i Zofii Jabłonowskiej-Skarbkowej, spokrewniona z Wiśniowieckimi i Ledóchowskimi, z galicyjskimi rodzinami Jabłonowskich i Skrzyńskich, Szeptyckich. Zofia Szeptycka była związana z ziemią krośnieńską jako właścicielka Korczyny i Odrzykonia, które otrzymała w posagu od matki – Zofii Jabłonowskiej Fredrowej. Adela Defforel była jej długoletnią nauczycielką i przyjaciółką. Jej nauczycielami byli: Józef Swoboda, Chifflart i Charles-François. Pobierała nauki w Paryżu, gdy wyjechała do brata Jana, powstańca węgierskiego, który nie mógł przyjechać do kraju, oraz w Wiedniu. Jej przyjaciel Henryk Rodakowski namalował jej akwarelowy portret. W 1855 r. zbliżyła się do mieszkańców Hotelu Lambert przez przyjaźń z Marią Cecylią Czartoryską. Dzieciństwo spędziła w Beńkowej Wiszni, a od 1858 r. aż do ślubu w 1861 r. mieszkała we Lwowie. 1 października 1861 r. została tam żoną Jana Kantego Remigiana Szeptyckiego żyjącego w latach 1836–1912 ziemianina obrządku rzymskokatolickiego i zamieszkała w majątku męża w Przyłbicach. Była matką siedmiu synów. Pierworodny Stefan Kanty Aleksander żyjący w latach 1862–1864 i Jerzy Piotr żyjący w latach 1863–1880 zmarli w dzieciństwie. Dwóch było ziemianami: Aleksander Maria Dominik Szeptycki żyjący w latach 1866–1940; Leon Józef Maria Szeptycki żyjący w latach 1877–1939, mąż Jadwigi z Szembeków żyjącej w latach 1883–1939, również ziemianki, etnografki i archeologa-amatora. Jadwiga z Szembeków była wnuczką Jana Fredry, brata Zofii Szeptyckiej. Jeden był wojskowym. Stanisław Maria Jan Szeptycki żyjący w latach 1867–1950, to generał Armii Austro-Węgier i Wojska Polskiego. Dwóch zostało zakonnikami: Roman Aleksander Maria Szeptycki żyjący w latach 1865–1944, jako ojciec Andrzej, bazylianin, późniejszy greckokatolicki arcybiskup, metropolita lwowski oraz Kazimierz Maria Szeptycki żyjący w latach 1869–1951 jako ojciec Klemens, ihumen zakonu studytów, błogosławiony, odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 1888 r. podróżowała do Rzymu, gdzie przebywał jej syn Roman. Została tam przyjęta przez papieża Leona 13. Przebywała w Korczynie, w Krościenku i w Nowej Wsi. Zmarła 17 kwietnia 1904 r. i pochowana została w Przyłbicach. Twórczość; Wykonywała obrazy religijne, które zdobiły kościoły Lwowa, Krakowa, Żółkwi i Bruchnalu. Namalowała portret bł. Jana z Dukli dla lwowskiego kościoła bernardynów oraz autoportret, portrety: matki, ojca i brata. Pisała opowiadania i szkice, które pozostawiła jako rękopiśmienne utwory o charakterze pamiętnika rodzinnego. Najcenniejsze są Wspomnienia z lat ubiegłych pisane w latach 1900–1903. W roku 1904, już po jej śmierci, lwowska Gazeta Narodowa i krakowski Przegląd Polski po raz pierwszy drukowały niektóre opowiadania i szkice. Dwutomowy zbiór jej Pism z przedmową Stanisława Tarnowskiego ukazał się pośmiertnie w Krakowie, w latach 1906–1907.
Źródła:
– https://polona.pl/search/?filters=public:1,creator:%22Szeptycka,_Zofia_(1837–1904)%22
– https://polskiemuzy.pl/malarka-zofia-z-fredrow-szeptycka-labunie/
– https://www.ס.pisz.pl/Zofia_Szeptycka
– https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_Szeptycka
