Siemiradzki Hektor Henryk

Siemiradzki Hektor Henryk. Pan na Strzałkowie; rocznica urodzin. Ur. 12 października lub 24 października 1843 r. w Nowobiełgorodzie, zm. 23 sierpnia 1902 r. w Strzałkowie: polski malarz, przedstawiciel akademizmu. Jego rodzicami byli Hipolit i Michalina z Pruszyńskich. Ojciec Henryka był wysokim oficerem armii Imperium Rosyjskiego, jednak dzieci zostały wychowane w tradycji polskiej, katolickiej. Rodzina posiadała w Charkowie dom, od którego wzięła nazwę ulica, później nazywana Siemiradzką, obecnie Siemigradzką. Na życzenie ojca ukończył studia w Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Charkowskiego uzyskując stopień kandydata nauk przyrodniczych na podstawie dysertacji O instynkcie owadów. Następnie rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W 1871 r. ukończył studia i uzyskał 6-letnie stypendium rządowe. Wyjechał do Monachium odwiedzając po drodze po raz pierwszy w życiu Kraków. W Monachium spotkał wielu polskich malarzy, a wśród nich: Józefa Brandta i Stanisława Witkiewicza. W 1872 r. wyjechał do Włoch. Zwiedził Wenecję, Florencję, Neapol. Miał okazję zobaczyć wybuch Wezuwiusza, aż trafił w końcu do Rzymu, gdzie zamieszkał w pobliżu pl. Hiszpańskiego. W 1873 r. ożenił się ze swoją 18-letnią kuzynką Marią Pruszyńską z Koroleszczewicz nad Świsłoczą. Mieli czworo dzieci. W 1876 r. rodzina Siemiradzkich zamieszkała we własnej willi. W 1884 r. kupił dworek w Strzałkowie koło Radomska, gdzie przez wiele lat spędzał wraz z rodziną letnie wakacje. W 1901 r.  zachorował i stracił mowę. Jesienią spotkał się jeszcze w Łodzi z Henrykiem Sienkiewiczem. Na krótko przed śmiercią, za zgodą lekarzy, wyjechał do Strzałkowa i tam zmarł. Pochowany został na terenie Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie. 24 września 1903 r. prochy przeniesiono do krypty zasłużonych w krakowskiej Skałce. Był członkiem wielu akademii europejskich. Tematykę swych dzieł czerpał z antyku. Malował monumentalne, teatralne kompozycje. W 1879 r. ofiarował obraz Pochodnie Nerona miastu Kraków, jako pierwszy obraz do krakowskiego Muzeum Narodowego. Był autorem wielu obrazów, a także kurtyn Teatru Miejskiego w Krakowie, 1894 r. i Teatru Wielkiego we Lwowie, 1900 r. Był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i kawalerem Legii Honorowej, Orderu Korony Włoskiej, Orderu św. Stanisława 3 klasy, komandorem Orderu Świętych Maurycego i Łazarza. Przykłady prac: Amor i Psyche, 1894 r., Chrystus i Samarytanka, 1890 r., Krajobraz znad Świsłoczy, 1873 r., Nieukończony autoportret, po roku 1876, Portret Ludwika Wodzickiego, 1880 r.,Projekt kurtyny teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 1894 r.

Źródła:
– https://radomsko24.pl/henryksiemiradzki-w-strzalkowie-i-okolicach-3827
– http://siemiradzki.paweldudek.com/about/
– https://culture.pl/pl/tworca/henryk-siemiradzki
– https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Siemiradzki