Kostka Stanisław

Kostka Stanisław; Święty Kościoła Rzymsko-Katolickiego: urodził się 28 października 1550 roku w Rostkowie. To wieś w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim. Miał szlacheckie pochodzenie. Jego rodzina legitymowała się herbem Dąbrowa. Była to rodzina wielodzietna, średnio zamożna. Św. Stanisław Kostka był jednym z sześciorga dzieci kasztelana zakroczymskiego Jana i Małgorzaty. Stanisław Kostka wychował się w religijnym domu. Jego rodzice uchodzili za pobożnych, dbających o religijną, a dokładniej katolicką  formację swoich dzieci. Brat Stanisława, Paweł Kostka, wspominał ich rodziców jako surowych, ale jednocześnie kochających. Rodzice  Stanisława Kostki przykładali dużą uwagę do modlitwy i uczciwości. W związku z religijnością rodziców,  Stanisław został ochrzczony krótko po urodzeniu. Uroczystość odbyła się w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przasnyszu. Sakramentu chrztu Stanisławowi  udzielił ks. Hubert Maciej Komorowski. Jego ojcem chrzestnym został Andrzej Radzanowski. Szczególną rolę w duchowej formacji św. Stanisława Kostki odegrała jego matka. To ona uczyła go podstawowych prawd wiary, modlitw i zasad religijności. Wiedzę tę uzupełniał do 12 roku życia pobierając nauki od kapelana, którego imię i nazwisko do dziś nie są znane. Między 12 a 14 rokiem życia uczył go natomiast Jan Biliński, który uwrażliwił go na znaczenie Maryi w jego życiu. Po 14 roku życia Stanisław Kostka, podobnie jak jego rówieśnicy, wyjechał za granicę, aby kontynuować naukę w Collegium Nobillium w Wiedniu. Uczelnia ta prowadzona była przez jezuitów.  Stanisław mieszkał w konwikcie, czyli bursie przeznaczonej dla chłopców ze szlacheckich rodzin. Znał dobrze język łaciński i grecki, a więc rozpoczął naukę od razu od trzeciego roku gramatyki. Stanisław Kostka szybko stał się dla innych wzorem pracowitego i sumiennego ucznia. Ze szczególną łatwością przychodziła mu nauka języków obcych dlatego poza łaciną i greką uczył się języka hebrajskiego, włoskiego i niemieckiego. Jego metoda nauki polegała na robieniu szczegółowych notatek, które później dokładnie studiował. W grudniu 1565 roku Stanisław  poważnie zachorował. Miał wysoką temperaturę i jego stan szybko pogarszał się. Lekarze obawiali się, że nie uda się go uratować. Jednak po kilkunastu dniach choroba zaczęła się wycofywać, a Kostka w końcu wrócił do zdrowia. W czasie choroby miał dwa widzenia. W pierwszym ukazała mu się św. Barbara  patronka dobrej śmierci. Przyszła do niego w asyście dwóch aniołów i przyniosła mu komunię świętą. W drugim spotkał się z Matką Bożą trzymającą Dzieciątko Jezus na rękach, do której modlił się o wyzdrowienie. W czasie tego widzenia Matka Boża kazała  Stanisławowi wstąpić do zakonu jezuitów. W tym celu udał się pieszo najpierw do Augsburga oddalonego od Wiednia o ok. 600 km, a następnie do Dylingi. Stamtąd został skierowany do Rzymu, gdzie dotarł pod koniec września 1567 roku. 28 października  Kostka został przyjęty jako kandydat do zakonu jezuitów. Do grudnia 1567 roku mieszkał w Domu Profesorów. Później przeniesiono go do Kolegium Rzymskiego, gdzie odbył trzydziestodniową próbę. Na początku 1568 roku złożył śluby zakonne.  Stanisław Kostka zmarł 15 sierpnia 1568 roku około godziny 3.00 w nocy, trzymając w rękach krucyfiks i gromnicę. Dwa tygodnie wcześniej zwierzył się przyjacielowi, że ma przeczucie, że w tym miesiącu umrze. Prawdopodobną przyczyną jego śmierci była gruźlica bądź malaria. Beatyfikował go papież Paweł 5 w 1606 roku, a kanonizował Benedykt 13 w 1726 roku. Wspomnienie liturgiczne  Stanisława Kostki wypada 18 września.

Źródło: https://wiadomosci.onet.pl/kraj/sw-stanislaw-kostka-kim-byl/jen5fmj